نقش سیستم های مغزی-رفتاری در پیش بینی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به سرطان

زمینه: به نظر می­رسد تفاوت های فردی در ویژگی­های شخصیتی در عود بیماری های جسمی و عواقب روانی-اجتماعی آن دخالت دارند. با این وجود مطالعات اندکی در مورد نقش شخصیت در پیش­بینی عواقب روانی-اجتماعی مرتبط با سرطان وجود دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش شخصیت در پیش­بینی عوامل روانی-اجتماعی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله­ای در بیماران مبتلا به سرطان است. روش­ها: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی می­باشد. نمونه آماری شامل 50 بیمار سرطانی بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای ارزیابی تفاوت­های شخصیتی، کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله­ای به ترتیب از آزمون­های کارور و وایت (1994)، پرسشنامه بررسی کیفیت زندگی 12 سؤالی (sf-12) و پرسشنامه مقابله با موقعیت­های فشارزا (ciss) استفاده شد. داده­ها با استفاده از نرم افزار spss و با کمک آزمون­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته­ها: هر دو سیستم بازداری و فعال­ساز رفتاری قادر به پیش بینی کیفیت زندگی (001/0> p) هستند و سیستم بازداری رفتاری قادر به تبیین سبک مقابله ای هیجان­مدار (05/0>p) و اجتنابی (01/0>p) و سیستم فعال­ساز رفتاری قادر به تبیین سبک مقابله ای مسأله­مدار (001/0>p) می­باشد. نتیجه­گیری : سیستم­های مغزی-رفتاری قادر به پیش­بینی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله­ای بیماران سرطانی می­باشند. با شناسایی این سیستم­ها در افراد سرطانی می­توان کسانی را که از نظر کیفیت زندگی در معرض افتند و یا احتمال استفاده از راهبردهای مقابله­ای ناسازگارانه در آنان بالاتر است، شناسایی کرده و اقدامات پیشگیرانه را بر روی آنان به اجرا درآورد.